Audiovector X3 Super - Pomiary

Przebieg modułu impedancji (linia czerwona) pozwala uznać X3 Super za kolumny znamionowo 6-omowe. Jak widać, jego wartość nie spada poniżej 4,2 oma. Przy częstotliwościach infrasonicznych impedancja spada jeszcze minimalnie, ale to zupełnie bez znaczenia. Faza elektryczna (linia czarna) przyjmuje wartości poniżej 40 stopni. X3 Super są więc łatwym obciążeniem dla wzmacniacza. Bas-refleks dostrojono do częstotliwości 40 Hz.

Efektywność napięciowa wyniosła niemal 88 dB (dokładnie: 87,9 dB /2,83 V/ 1 m; pomiar ważony – C), co potwierdza, że Audiovectory będą łatwe do napędzenia. Charakterystyka złożona z pomiarów FFT i w polu bliskim ukazuje łagodnie narastające podbicie niskich tonów z maksimum przypadającym przy 100 Hz, które osiąga wartość 4 dB powyżej średniego poziomu niższej średnicy. Średnica opada ze wzrostem częstotliwości. Dziura w oktawie 2–4 kHz o głębokości dochodzącej do 10 dB przy 3 kHz wygląda bardzo groźnie (to skutek równoległego działania obu wooferów, z których jeden gra ciszej niż drugi). Jednak jest świetnie maskowana podczas odsłuchu. Wysokie tony są uwypuklone względem wyższej średnicy, ale w stosunku do tej niższej są właściwie zrównoważone. Powyżej 16-17 kHz zaczynają stopniowo słabnąć. 

Dobre jest rozciągnięcie niskich tonów. Spadek -3 dB względem średniego poziomu SPL pojawia się przy 42 Hz, zaś –6 dB przy 36 Hz.

Rodzina charakterystyk w płaszczyźnie pionowej wygląda podobnie do tej z modelu SR3 Signature. Jeśli wyobrazilibyśmy sobie średnią z charakterystyk zmierzonych pod kątami od -10 stopni (w dół) do +10 stopni (w górę), to okaże się, że zapadłość w średnicy jest mniej ostra niż na osi głównej – że obejmuje ona zakres od około 1,5 do 10 kHz. Dolny i górny woofer obsługują równolegle średnicę – ich charakterystyki nakładają się na charakterystykę tweetera. W wykresów wynika też, że niedobrze jest słuchać X3 Super siedząc na wysokim krześle. Najlepiej, by uszy znajdowały się około 5 stopni poniżej poziomu tweetera.

Dyspersja w płaszczyźnie horyzontalnej ukazuje narastające wyrównywanie się poziomu wysokich i średnich tonów przy kątach 15 i 30 stopni. Ustawienie głośników prostopadle do bazy (na wprost) nie jest zalecane – niemal całkowicie traci się zakres powyżej 16 kHz.

Wodospad ukazuje bardzo ładne zachowanie głośników i obudowy. Nie widać żadnych rezonansów – ani w średnicy, ani w górze pasma. 

Zwraca uwagę czysty przebieg charakterystyki, ostry szczyt wooferów i równomierne opadanie zbocza impulsu bez pofałdowań. Głośniki połączono w zgodnych polaryzacjach. 

Założenie maskownic ma niekorzystny wpływ na przebieg charakterystyki w newralgicznym dla tych kolumn zakresie wokół 3 kHz. Lepiej je zdejmować na czas odsłuchu.